Solo (dat is voor de goede orde: alleen) een bordspelletje spelen is op zich best wel een sneue aangelegenheid. Als je niet beter zou weten zou je denken dat diegenen die solo een bordspelletje spelen in het algemeen geen sociaal leven hebben en dus genoodzaakt zijn op een achteraf zolderkamertje, aan de speeltafel, moederziel alleen, aan hun bordspeltrekken moeten zien te komen. Best een genante situatie. Om toe te geven dat je af en toe solo speelt is voor de gemiddelde bordspelspeler dan ook niet altijd even gemakkelijk. Zelfs tegenover andere bordspelspelers kun je beter, uit vrees voor smalend hoongelach, je wekelijkse solo-escapades maar liever voor je houden. Maar nu niet meer. Er is nu een reden om met volle glorie uit de solo-kast te komen: Mage Knight Board Game.Mage Knight is een bordspel ontworpen door Vlaada Chvatil voor 1 tot 4 spelers. Dus mocht je toch nog je twijfels hebben over het solo-en, je hebt in ieder geval het excuus dat je dit spel technisch gezien met meerdere personen kunt spelen. Natuurlijk hou je stil dat je best wel weet dat dit gewoon een verkooptrucje is en dat het hier wel degelijk om een eenpersoonsspel in schaapskleren gaat. Maar je hoeft je echt niet te schamen. Je haalt met Mage Knight wel het beste en meest intrigerende solospel binnen, wat er op de hedendaagse markt te krijgen is. Je mag er met recht trots op zijn deze topper aan je collectie toe te voegen.
Maar waarom dan de moeite nemen om tot 4 spelers op de doos te zetten? Mage Knight is wel degelijk met meer dan 1 te spelen. Alleen moet je, voordat je hieraan begint, een aantal beren van de weg schieten. Zo is het spel in feite een grote optimalisatiepuzzel, waarbij directe confrontatie met je tegenstanders, hoewel mogelijk, zeldzaam zal zijn. Je speelt feitelijk dus nog steeds in je eentje. (multiplayer solitaire!) Op zich niks mis mee, maar verwacht geen knallende interactie. De tweede beer is een grote: Mage Knight duurt lang. Solo duurt het spel al ruim 3 uur. Verdubbel de tijd als je met twee bent. Over de tijd die je dan relatief kwijt bent met 3 of 4 personen, hoef ik het dan niet te hebben. En dan is de tijd die je nodig hebt om het spel te leren nog niet eens meegerekend. Jawel, zie hier de derde beer: de steile leercurve. Want je kunt er van uit gaan dat je, nadat je de regels uitvoerig bestudeerd hebt, het regelboek tijdens je eerste spelsessie nog minstens 10x zal moeten raadplegen. Om er na je eerste zwaarbevochten overwinning (of nederlaag) achter te komen dat je alsnog stiekem vals hebt gespeeld, want je was dat ene regeltje toch nog vergeten. Zien jij en je potentiele medespelers in deze beren geen gevaar, dan is de weg vrij naar de meest weergaloze en intrigerende puzzelervaring van je leven.
Want ik noemde het al. Mage Knight is in feite een optimalisatiepuzzel. Maar wat voor eentje! In een exotische combinatie van deckbuilding, handmanagement en RPG elementen, gedrenkt in high fantasysfeer, probeer je jouw hand en jouw karakter zo uit te spelen dat je elke beurt weer het meeste uit je mogelijkheden haalt. De uitdaging bestaat uit het spelen van kaarten om zo op het zich ontvouwende speelbord, de meest effectieve manier uit te vogelen om jouw karakter klaar te stomen tot grootse daden. Bij de start van het spel is jouw karakter niet meer dan een standaard (anti)held, met wat basale vaardigheden. In de loop van het spel ontwikkel je je karakter met het verkrijgen van sterkere vaardigheidskaarten en verzamel je troepen om je heen om je te assisteren bij je daden. Dit gebeurt op zo'n welhaast naadloze manier dat je ongemerkt steeds sterker wordt, tot je uiteindelijk bij je doel aankomt. De stad die je moet veroveren. Deze stad is de ultieme boss en zal het uiterste van je tactische mogelijkheden halen om hem te kunnen veroveren.
De kracht van het spel zit hem in de vele wegen en mogelijkheden die je tot je beschikking hebt om je pad naar het einddoel te banen. De afwegingen en beslissingen die je hierbij elke beurt weer maakt, bepalen ieder mee tot de verdere ontwikkeling van je karakter en je uiteindelijke overwinning of onvermijdelijke teloorgang. Ga je linksaf naar die zwaar bewaakte Mage Tower waardoor je straks magische spreuken tot je beschikking hebt, of rechtsaf naar die Keep waar je na verovering sterkere troepen kunt recruteren en meer kaarten mag trekken, of toch rechtdoor, om te kijken of er achter dat bos misschien een Monastery ligt waar je je vaardigheden kan trainen? Het spel vloeit in een prettige flow van dag naar nacht waarin je overdag gebruik kan maken van gouden mana (jokerkleur), en 's nachts met zwarte mana vernietigende spreuken kan uitspreken. Mana is in Mage Knight het 'betaalmiddel' en bestaat in 4 kleuren. Rood, blauw, groen en wit. Elke kleur heeft zijn eigen mogelijkheden en komen overeen met de kleuren van de kaarten in je hand. Met behulp van mana in de juiste kleur, kun je de acties op je kaarten versterken. Het nadeel is wel dat je maar 1 mana per beurt tot je beschikking hebt uit de manapool, die wordt weergegeven door een aantal mana-dobbelstenen. De kleuren van de mana in de pool veranderen per beurt, dus je mogelijkheden ook. Gelukkig kun je mana ook 'vangen' in mana crystals, waardoor je ze op elk gewenst moment kan inzetten om je manatotaal te vergroten.
Uiteindelijk is het je doel om, naast het behalen van je missie, onderweg zo veel mogelijk fame te verzamelen. Deze fame verzamel je op alle mogelijke manieren. Van het verslaan van vijanden, het veroveren van locaties, het verzamelen van schatten tot het recruteren van sterke troepen. Lukt het je om in het spel een bepaald aantal fame te halen, dan kun je je karakter levelen met speciale vaardigheden, zodat hij nog sterker wordt. Let onderweg wel op je reputatie, want zomaar plunderend door het land trekken word je niet door iedereen in dank afgenomen. Toch kun je niet alles op je dooie akkertje uitpuzzelen. In de solo versie speelt er een dummyplayer mee, die als een soort tijdklok werkt. Zodra deze dummyplayer door zijn stapel kaarten heen is, eindigt de ronde, ofwel de dag of respectievelijk de nacht. Je hebt een beperkt aantal dagen en nachten tot je beschikking om je doel te halen dus enigszins opschieten moet je wel. Hoe sneller het je lukt om je einddoel te halen, hoe meer fame je natuurlijk weer mag bijschrijven op je eindtotaal. In de multiplayer versie pas je je speeltempo op elkaar aan. Gaat de ander snel door zijn deck heen, dan moet je ook sneller spelen, anders ligt straks aan het eind van de ronde de helft van je actiekaarten nog ongebruikt in je speelstapel. Multiplayer kun je trouwens ook in cooperatieve vorm spelen, waarbij je samen je einddoel nastreeft.
Mage Knight is voor de echte gamer, die houdt van een stevige uitdaging. Het spel bevat verschillende scenarios die elk weer een andere twist aan het spel geven. Zo zorgen die er voor dat elke sessie weer fris en fruitig is. Los van dat alles is de moeilijkheidsgraad hierbij op talloze manieren variabel in te stellen en heb je de keuze uit 4 verschillende karakters, die elk hun specifieke speelstijl hebben. Het spelbord is elke keer weer anders en biedt ook hierin de nodige variatie. Het spel is zo innemend, dat je na een speelsessie weer genoeg stof hebt om na te denken over de volgende. Elke keer dat je het spel speelt voelt het, mede door de de voortreffelijke artwork, daarom als een complete beleving.
Maar is het Ameritrash? Als je een van mijn vorige uiteenzettingen over mijn verkenningen in het Ameritrash genre hebt gelezen, dan weet je dat ik op zoek ben naar spelbeleving. Dat zit in Mage Knight dus wel goed. Wat zeg ik? Mage Knight is een en al spelbeleving, en voldoet hiermee aan al mijn mogelijke wensen. Maar Ameritrash kan ik het spel niet noemen. Mage Knight is een stevig gespierde euro, verpakt in een Ameritrash jasje. Maar dat jasje zit verdorie wel als gegoten!
